روزگار بد

با اینکه با این روزگار بد نمی سازم                     اما خودم را پیش تو هر گز نمی بازم

با سایه با لی که روی شا نه ام خا لی است            در حسرت تا اوج رفتن ها ی پروازم

من آسمان جل پا پتی یک لاقبا  اما                      حال تو را دارم به این سرمایه می نازم

تو قد اقیانوسهای بی در و پیکر                           اما نمی ترسم اگر لنگر بیا ندازم