غروب خاکستری

مجموعه اشعار و نوشته ها

غروب خاکستری

مجموعه اشعار و نوشته ها

اگه اینجا دیگه جای من نیست

اگه اینجا جای من نیست                                         بهم بگو می رم و دیگه حتی برنمی گردم

می رم اونجا دیگه حتی نکنی به من نگاه                  می دونم که من و عشقم دیگه برای تو مرده است

اینجا اما کویر همه دلها عاشق                                اما قلب من بدون که زندگی گذرروزهای رفته است

من اما میدونم که عشقت عشق شور انگیزو ماهت      یک فریب و یک دروغ بود یک فریب عاشقانه

حالا تو دستات جای دست من دیگه خشک و سرد       ولی من اما هنوزم نگام پر نیاز

می رم اما بدون که دیگه                                        روزهای رفته دیگه رفته

من و عشق من اما                                                دیگه برنمی گرده با یک اشاره

بار سفر

بار سفر به دوش گرفتی اما چقدر زود

                  همراه خواب دورشدی از پلک این حدود

لعنت به اشک پرده به چشمان من گرفت

                  باران مسیر راه تورا هم گرفته بود

هرگز نخواست او که به آخر رسیم آه ...

                  هرگز نخواست سایه این گنبد کبود

بر روی من نشست و تورا هم دجار کرد

                  ما مبتلا شدیم به یکی بود و ... او نبود

من را ببخش چشم قلم بغض می کند

                 وقتی که عشق چادر غم را به سر نمود

بار سفربه دوش ...به آتش کشیدی ام

                   بعد محو می شوی و در این حلقه های دود

 می بینمت که سخت دل کوچه می تپید

                   همراه خواب دور شدی از پلک این حدود  

پیام بهار

شکوفه های لبت بر بهار می خندد

هزار غنچه در این لا له زار می خندد

کنار بستر من بودی یاسم پیچید

ز چاک سینه گل چشم یار می خندد

بهار می رسد از دره های زنبق سرخ

عروس سبزه لب جویبار می خندد

نگاه سبز بهاری که می رسد از راه

به پاکدامنی کوهسار می خندد

پیام دلکش رنگین نو بهاران است

جوانه ای که سرشاخسار می خندد

دوباره پیکر عریان ماه درچشمت

به بخت شب زده روزگار می خندد

نیامدی و تمام شب غریب گذشت

به چشم پنجره ام انتظار می خندد

در خیال بارانی ام قطرات باران با ترنم نام تو

فرود می آید . نیمه شب است و یاد تو در

ذهن من همچون ستاره می درخشد.

چه زیباست سپیده دمی که نام خود را

از نام زیبای تو گرفته است .

اشکهایم را به رودها می سپارم

تا جاری شود به سوی دریای وجودت

وانگاه که تابش های گرم خورشید

سینه دریایی ات را گرم نماید

قطرات باران بر صفحه زندگی من و تو فرود آید